در انتظار بارون

پاییز رو دوست دارم ولی این بلاتکلیف بودن هوا کلافه م کرده.

سرفه و عطسه و آبریزش بینی رو الان سه هفته س دارم.

خسته شدم حسابی.

البته هیچ کدومِ اینا باعث نمی شه پاییز زیبا نباشه.

اونم وقتی توی زندون خونه ی مادر شوهر نیستم ​​​​​​

دلم بارون می خواد. یه بارون آروم و طولانی.

یاد یه آهنگ افتادم که بچگیام از تلویزیون می شنیدم.

فک کنم تیتراژ یه سریال بود به اسم گل های آفتابگردون.

متن آهنگه این بود: (امیدوارم درست خاطرم مونده باشه)

باران که ببارد، چتری خواهم شد برای تو

باد که بیاید، دیواری خواهم شد برای تو

چای گرممان از پیاله ی خورشید

آب سردمان از کوزه ی ماه

بارون اگه بباره، چتری می شم دوباره

چتری واسه گلامون، گل های آفتابگردون