خوابم نمیاد

خیلی به گذشته فکر نمی کنم. اما امشب واقعا دلم گرفته.

که البته سعی کردم با فیلم و سریال دیدن حواس خودمو پرت کنم.

گاهی دلم براش تنگ می شه.

ولی یادم نمی ره اون شب بهم گفت براش مثل یه بار روی دوشش بودم.

در واقع هیچ کدوم از اون حرفا رو یادم نمی ره.

دیگه حاضر نیستم همچین حرفایی بشنوم.

و هرگز هم شخصیتم رو به خاطر هیچ کس کنار نمی ذارم.

کلا با همه ی اطرافیانم اینجوری شدم. کسانی که قبلا کارهایی براشون انجام دادم و

به وقت نیاز جبران نکردن، وقتی دوباره سمتم اومدن با اینکه می تونستم، ولی کاری نکردم.

روابط یک طرفه رو دور ریختم. از این به بعد اگه یه قدم به سمت کسی برداشتم،

باید اونم یه قدم سمت من بیاد تا قدم بعدی رو بردارم. وگرنه از همونجا برمی گردم.

نمی دونم خوبه یا بد، ولی منِ جدید اینجوریه.